اطلاعات صنعتی افغانستان

سریک ژومانگارین معاون صدراعظم قزاقستان و ملا عبدالغنی برادر معاون اقتصادی ریاست الوزرای حکومت طالبان در مورد احداث شبکه راه آهن گفتگو کرده اند.
دفتر ملا برادر به روز چهارشنبه(۲۴ اپریل) در شبکه ایکس، تویتر سابق گفت که آقای ژومانگارین چهارشنبه وارد کابل شد و در دیدار با مقام های طالبان گفت که قزاقستان آماده است تا در بخش های صنعت، تحصیلات عالی، معارف، صحت، بانکداری و حکومت داری به سیستم الکترونیکی همکاری کند.
در ادامه گفته شده که در دیدار دیروز روی مسایل مختلف سیاسی، اقتصادی، تجارتی، ترانزیتی و احداث شبکه راه آهن از قزاقستان به پاکستان از طریق ترکمنستان و افغانستان بحث و گفتگو شد.
قزاقستان حکومت طالبان را به رسمیت نمی شناسد اما با آنها تعامل برقرار کرده است.
در همین سلسله قرار است نمایشگاه مشترک افغانستان و قزاقستان در کابل به روز پنجشنبه(۲۵ اپریل) گشایش یابد.
به گفتۀ وزارت صنعت و تجارت حکومت طالبان، در این نمایشگاه که برای دو روز ادامه خواهد یافت، محصولات و تولیدات افغانستان و قزاقستان به نمایش گذاشته می شود.

وزارت ترانسپورت و هوانوردی طالبان از برگزاری نشستی میان حمیدالله آخوندزاده، سرپرست این وزارت و هیأت ترکمنستانی در کابل خبر داده است.
وزارت ترانسپورت و هوانوردی طالبان روز چهارشنبه، ۵ ثور با نشر خبرنامه‌ای در صفحه ایکس نوشته که ریاست هیأت ترکمنستانی را محمدخان چاقییف، رییس عمومی اداره حمل و نقل و ارتباطات در کابینه وزیران آن کشور برعهده داشت.
بربنیاد خبرنامه، در این نشست در مورد توسعه روابط دوجانبه ترانسپورتی، همکاری در راستای بهبود ترانسپورت دو کشور و ایجاد سهولت برای صدور ویزه به راننده‌گان وسایط افغانستان گفت‌وگو و تصمیم‌گیری شده ‌است.
گفتنی است که این هیأت ترکمنستانی عصر روز گذشته وارد کابل شد.
وزارت صنعت و تجارت طالبان گفت که قرار است نشست سه‌جانبه جهت اتصال منطقوی و توسعه تجارت و ترانزیت میان طالبان، ترکمنستان و قزاقستان در روزهای آینده برگزار شود.

حمید الله آخندزاده سرپرست وزارت ترانسپورت و هوانوردی حکومت طالبان، برای گفتگو ها با مقام های پنج کشور به اوزبیکستان رفته است.
بر اساس گزارش ها، آخندزاده روی ایجاد دهلیز مشترک ترانزیتی شش جانبه، با نماینده های روسیه، بلاروس، پاکستان، قزاقستان و اوزبیکستان گفتگو می کند.
وزارت ترانسپورت و هوا نوردی طالبان به روز چهارشنبه(۲۴ اپریل) گفت که آخندزاده در دیدار با مقام های روسیه و بلاروس، در مورد گسترش ترانزیت میان افغانستان با اینکشور ها گفتگو کرده است.
حمید الله آخندزاده همچنان با وزیر ترانسپورت و نماینده ویژه رئیس جمهور اوزبیکستان در امور افغانستان نیز دیدار و در باره افزایش میزان ترانزیت جاده یی میان دو کشور گفتگو کرده است.

به گزارش کنفدراسیون فوتبال آسیا، تیم های ملی فوتسال افغانستان و تاجیکستان امروز چهارشنبه پنجم ثور، در دور یک چهارم نهایی جام ملت های فوتسال آسیا باهم به رقابت پرداختند.
نیمه نخست را تیم تاجیکستان با یک گول به پایان رسانید، این گول در دقیقه نزدهم توسط رضا حسین پور بازیکن افغانستان سهوا برای حریف گول شد.
اما در نیمه دوم و در دقیقه ۲۳ فرزاد محمودی بازی را به تساوی کشانید، محمودی از راه دور با یک شوت محکم برای افغانستان گولزنی کرد که سومین گول این بازیکن در این جام به شمار می رود.
در وقت های قانونی هردو تیم یک بر یک مسابقه را به پایان رسانیدند تا اینکه در وقت های اضافی نیمه دوم تیم افغانستان مرتکب ششمین خطا شد و باعث پنالتی به نفع تیم تاجیکستان گردید که سرداروف بازیکن شماره ۹ این تیم در دقیقه ۴۷ بازی گول پیروزی بخش تیم اش را به ثمر رسانید و دو بر یک این تیم برنده شد.
تیم تاجیکستان ضمن راه یابی به نیمه نهایی این رقابتها، جواز حضور به جام جهانی فوتسال را نیز بدست آورد که در ماه سپتمبر به میزبانی ازبکستان برگزار خواهد شد.
حال افغانستان برای راه یابی به جام جهانی فوتسال باید با بازنده های مرحله یک چهارم نهایی این جام دور پلی آف را برگزار کند و در صورت کسب مقام نخست به جام جهانی فوتسال صعود خواهد کرد.
هفدهمین دورۀ جام ملت های فوتسال آسیا از تاریخ هفدهم اپریل با اشتراک شانزده تیم برتر قاره آسیا به میزبانی شهر بانکوک تایلند آغاز شده است و الی ۲۸ اپریل ادامه خواهد داشت، این نخستین تجربه ملی پوشان فوتسال افغانستان در جام ملت های فوتسال آسیا به شمار می رود.

شرکت برشنا می‌گوید در آخرین نشستی که با نمایندگان بانک جهانی و شرکت‌های قراردادی در ترکیه داشته‌اند، فیصله شد که کار پروژه کاسا یک‌هزار در ماه ثور سال روان خورشیدی آغاز شود.
حکمت‌الله میوندی سخن‌گوی این شرکت می‌افزاید که بانک جهانی برای آغاز کار پروژه کاسا یک‌هزار آمادگی دارد.
آقای میوندی در این باره گفت: «آن‌ها پذیرفتند که در ماه ثور سال ۱۴۰۳ کارهای این پروژه را آغاز خواهند کرد.»
پروژه کاسا یک‌هزار از پروژه‌های مهم در انتقال برق از آسیای میانه به جنوب آسیا است.
کار این پروژه در کشورهای قرغیزستان، تاجیکستان و پاکستان تقریبن تکمیل شده؛ اما در افغانستان تا اکنون آغاز نشده است، هرچند بانک جهانی برای آغاز کار عملی آن موافقت کرده است.
پروژه کاسا یک‌هزار در افغانستان از ۳۳ ولسوالی که مربوط ولایت‌های کندز، پنجشیر، بغلان، کاپیسا، کابل، لغمان و ننگرهار است عبور می‌کند که با عملی شدن آن ولایت‌های یاد شده از برق آن بهره‌مند خواهند شد.
ارزش این پروژه ۱.۲ میلیارد دالر است که از این میان ۳۶۰ میلیون دالر هزینه در افغانستان بر می‌دارد که ۲۶۰ میلیون دالر آن در زمان جمهوریت از سوی بانک جهانی پرداخت شده است.
میرشکیب میر آگاه مسایل اقتصادی گفت: «پروژه برق کاسا یک‌هزار برق تاجیکستان و قرقیزستان را از طریق افغانستان به پاکستان که با بحران انرژی دچار است را فراهم می‌سازد و انتقال می‌دهد و بانک جهانی مسوولیت تامین مالی این پروژه را بع عهده گرفت.»
شماری از آگاهان مسایل اقتصادی به این باور اند که بانک جهانی در کنار پروژه کاسا یک‌هزار برخی از پروژه‌های دیگر را نیز پشتیبانی می‌کرد؛ زیرا به باور آنان از سرگیری فعالیت‌ بانک جهانی در رشد اقتصادی کشور نیز تاثیرگذار است.
عبدالنصیر رشتیا آگاه مسایل اقتصادی گفت: «قبل از تحول سیاسی در افغانستان، بانک جهانی در حدود ۷۵۰۰ پروژه را در افغانستان تمویل می‌کرد که در این پروژه بیش از یک‌صد هزار افغان‌ها مصروف کار بودند. بناء من فکر می‌کنم که اگر بانک جهانی بار دیگر پروژه‌ها را حرکت بدهد، مشکل کلانی که امروز حکومت و مردم افغانستان با او مواجه است بی‌کاری و فقر است، می‌شود که تعداد زیادی از افغان‌ها در این پروژه‌ها مصروف کار شوند.»
طرح پروژه کاسا یک‌هزار در سال ۲۰۰۸ میلادی ریخته شد و در سال ۲۰۱۸ میلادی قراردادها میان کشورهای دخیل به امضاء رسید؛ اما پس از روی‌کارآمدن دوباره امارت اسلامی کار پروژه کاسا یک‌هزار به گونه عملی در افغانستان تا اکنون آغاز نشده است.

اداره ملی حفاظت محیط زیست روز چهارشنبه در یک نشست خبری مشترک با کمیته ناروی برای افغانستان از متوقف ماندن ۳۲ پروژه در بخش تغییرات اقلیمی در کشور انتقاد کرده است.
به گفته‌ی زین العابدین عابد معین اداری این نهاد، پروژه‌های محیط زیستی پس از روی‌کار آمدن دوباره امارت اسلامی در کشور متوقف شده‌اند و جهان باید این پروژه‌ها را از سر بگیرد.
آقای عابد گفته است که زمینه سرمایه‌گذاری و کار در بخش اجرایی پروژه‌های تولید انرژی پاک در کشور فراهم شده و باید در این بخش سرمایه‌گذاری شود.
معین اداری اداره ملی حفاظت محیط زیست به خبرنگاران گفت: «در بخش تغییرات اقلیمی ۳۲ پروژه که از سوی نهادهای بین‌المللی تمویل می‌شد، متوقف شده. خواست ما این است که این پروژه‌ها هرچه زودتر آغاز و تطبیق شود.»
از سویی تاریا واتردال رییس کمیته ناروی برای افغانستان در این نشست خبری بر همکاری‌های جامعه بین‌المللی با مردم افغانستان از طریق نهادهای سازمان ملل متحد تاکید ورزیده است. رییس کمیته ناروی برای افغانستان گفته است که ۸۰ درصد مردم افغانستان نیازمندی‌های خود را از رهگذر کشاورزی بدست می‌آورند که این بخش [کشاورزی] هم‌چنان از تغییرات اقلیمی متاثر است.
رییس کمیته ناروی برای افغانستان افزود: «وقتی از اقدام جمعی صحبت می‌کنیم، برای وزارت‌های افغانستان، صنعت دانش‌گاه‌ها و مردم افغانستان کافی نیست، بلکه جامعه بین‌المللی باید افغانستان را در تلاش‌های خود، هم از طریق کمک‌کنندگان بین‌المللی، آژانس‌های سازمان ملل متحد و هم از طریق نهادهای افغانستان و سازمان‌های غیردولتی حمایت کند.»
رییس کمیته ناروی برای افغانستان هم‌چنان بر تلاش‌ها از بهر مشارکت گسترده سازمان‌های دولتی و جامعه مدنی افغانستان در بیست‌و نهمین نشست تغییرات اقلیمی سازمان ملل یا کاپ ۲۹ که در ماه نومبر سال روان میلادی در شهر باکو پایتخت آذربایجان برگزار می‌شود، تاکید ورزیده است.

افغانستان از نظر ثروت‌های طبیعی از جمله کشورهای غنی به شمار می‌رود. گفته می‌شود این کشور حدود یک تریلیون دالر ذخایر منابع طبیعی دارد. در طول سال‌ها پیوسته این سخن را تکرار کرده‌اند که اگر حکومت‌های افغانستان قادر شوند این ذخایر را استخراج و پول آن را صرف تقویت اقتصاد کنند، اقتصاد افغانستان به‌سرعت بهبود می‌یابد و رفاه و آسایش شامل حال شهروندان این کشور می‌شود و کشور با شتاب فوق‌العاده به کاروان توسعه می‌پیوندد و به کشوری مهم و تأثیرگذار در جهان تبدیل می‌شود. طبعاً از شهروندان عادی که با درک پیچیده‌گی‌های دنیای اقتصاد و پیش‌نیازهای توسعه آشنایی ندارند، انتظار نمی‌رود در این زمینه سخن علمی بزنند و دیدگاه جامع و بی‌عیب و علت ارایه کنند، اما عجیب این است که کارشناسان وطنی عرصه توسعه و اقتصاد نیز گاهی به این باور دامن می‌زنند که استخراج ذخایر طبیعی و استفاده از آن‌ها شبیه معجزه عمل می‌کند و ممکن است در طی چند سال، وضع اقتصاد و سطح رفاه را در کشور بالا ببرد. طالبان هم بر‌اساس همین تصور عام، از زمان قدرت‌گیری دوباره، توجه اصلی خود را معطوف به استخراج معادن ساخته‌اند و در این زمینه با شرکت‌های مختلف خارجی قرارداد بسته‌اند. قطعاً در شرایطی که شفافیت در عمل‌کرد طالبان وجود ندارد، معلوم نیست پول‌هایی که از این بابت به دست می‌آید، چگونه و در کجا هزینه می‌شود. چندی قبل، موسسه جورج دبلیو بوش ادعا کرد که طالبان در همکاری با کشورهایی همچون چین و روسیه و… سرگرم غارت معادن افغانستان هستند. قطع نظر از این‌که طالبان چه بلایی بر سر معادن و ذخایر طبیعی افغانستان می‌آورند، لازم است به این سوال پاسخ داده شود که آیا واقعاً استفاده از ذخایر طبیعی افغانستان، نقش تعیین‌کننده در بهبود اقتصاد کشور دارد و می‌تواند در امر توسعه، یاری‌رسان باشد؟
مهم‌ترین نکته در این زمینه این است که داشتن منابع و ذخایر طبیعی به تنهایی نمی‌تواند تحولی جدی در اقتصاد یک کشور ایجاد کند. همین حالا نمونه‌هایی از کشورهایی را داریم که از نظر ذخایر طبیعی به‌مراتب ثروت‌مندتر از افغانستان هستند، اما نظر به فساد و بی‌کفایتی مسوولان و برخورد مافیایی کارگزاران با ثروت‌های خدادادی، وجود ثروت‌های طبیعی کمک چندانی به حال آنان نکرده، بلکه مشکلات عدیده دیگر را سبب شده است. در عوض، کشورهای بسیار پیش‌رفته در جهان وجود دارند که از نظر منابع طبیعی در فقر مطلق به سر می‌برند، اما مدیران این کشورها با تدبیر علمی و سنجش عقلانی توانسته‌اند راه‌هایی را پیدا کنند تا نه‌تنها فقر مطلق از نظر منابع طبیعی کشور خود را جبران کنند، بلکه از نظر صنعت و توسعه خود را به بالاترین مدارج برسانند. نکته مرکزی این است که پیش‌رفت و ترقی از یک ‌سو وابسته به تحول و پیش‌رفت در عرصه‌های دیگر زنده‌گی است و از طرف دیگر به عقلانیت علمی مسوولان امور و درک درست آن‌ها از پیچیده‌گی‌ها و زیر‌و‌بم‌های مناسبات اقتصادی نیز بسته‌گی دارد.
بد نیست به این مناسبت به نوشته میلتون فریدمن، برنده جایزه نوبل اقتصاد و از رهبران مکتب اقتصادی شیکاگو، اشاره کنیم. او در روزنامه نیویورک تایمز مقاله‌ای منتشر کرده در پاسخ به این سوال که از لحاظ موفقیت اقتصادی و توسعه‌ای بهترین کشور از نظر او کدام کشور است. از نظر او، بهترین کشور در این زمینه تایوان است، چرا که این کشور منابع طبیعی ندارد و همچنین همه اراضی‌اش سنگلاخی است و قابل استفاده برای کشت و زراعت نیست و نیز این کشور از هر طرف محاط به بحری است که از چهار طرف امواج توفان را به سوی آن روانه می‌کند. تایوان نیازمند وارد کردن همه چیز از بیرون است، حتا برای ماسه و ریگ هم مجبور است به کشورهای دیگر متوسل شود و از آن‌ها ریگ و ماسه وارد کند. با وجود این، شگفتی‌آور است که کشوری با این‌همه چالش‌ توان‌آزما و طاقت‌شکن، چهارمین ذخیره احتیاطی مالی را در سطح جهان دارا‌ست. به نوشته فریدمن، رمز پیروزی چشم‌گیر تایوان در این است که اتکای اصلی این کشور بر ظرفیت و نیروی کار و ابتکار فرزندانش، به جای جست‌وجوی معادن و ثروت‌های طبیعی، بوده است. انسان یگانه نیرویی است که تمام نمی‌شود و تجدیدپذیر است.
یکی از نکات طلایی در سخنان میلتون فریدمن در نوشته‌ای که در روزنامه نیویورک تایمز نگاشته این است که پیش‌رفت کشورها را در قرن بیست‌و‌یکم با این معیار می‌توان سنجید که دیده شود در این کشورها تا چه حدی روی تربیت آموزگار موفق و همچنین آموزش و پرورش مفید فرزندان و تقویت پشت‌کار و جدیت در آن‌ها و نیز تدارک نظام آموزشی مناسب، سرمایه‌گذاری صورت می‌گیرد. نتایجی که از طریق آموزش و تحصیل به دست می‌آید، میزان قدرت و ثروت ملت‌ها را معین می‌کند و نه پولی که از راه فروش ذخایر طبیعی و نفت و الماس و طلا حاصل می‌شود.
فریدمن در پایان این نوشتار می‌نویسد: «اتفاق خوب است که یک کشور دارای نفت و گاز و الماس باشد، اما اگر این ثروت‌ها به شیوه درست مدیریت نشود یا به منظور توسعه دانش و مهارت‌های شهروندان آن کشور هزینه نشود، چندان سودی در پی نخواهد داشت.»
غرض از نقل قول از یکی از شاخص‌ترین اقتصاد‌دانان در عصر حاضر، روشن شدن این نکته است که برعکس تبلیغاتی که طالبان راه انداخته‌اند، راه حل برای زدودن فقر و تولید ثروت برای یک کشور، داشتن منابع طبیعی و ثروت‌های زیرزمینی نیست. رهایی از فقر و فاقه، نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و علمی در درازمدت است. حکومتی که با سیاست‌های غلط خود، زمینه را برای فرار نیروی جوان و متخصص به کشورهای دیگر مساعد می‌کند، به هیچ وجه نباید منتظر روی دادن معجزه باشد. رژیمی که در عمل به تاراندن شهروندانش سرگرم است و با وضع محدودیت‌های نفس‌گیر، آنان را راهی کشورهای بیگانه می‌کند، اگر تصور کند با استخراج و فروش منابع زیرزمینی می‌تواند به تقویت اقتصاد کمک برساند، مرتکب اشتباه مرگ‌بار شده است.
در سایه رژیم طالبان، آموزش و پرورش در بدترین وضع که آن را می‌توان حالت احتضار گفت، قرار دارد. این رژیم علاوه بر این‌که نیمی از نفوس جامعه را از دست‌یابی به سواد کافی محروم کرده، با ایدیولوژیک کردن نظام آموزشی، فضا را برای دسترسی به آموزش مدرن و مفید به‌شدت محدود ساخته و بسیاری از دانش‌آموزان و دانشجویان مذکر را از ادامه آموزش و تحصیل بازداشته است. طالبان وقتی سخن از ضرورت بهبود وضع اقتصاد کشور سخن می‌زنند، آشکارا دروغ می‌گویند. شما چه‌طور می‌توانید با به‌کارگیری آموزه‌های قرون وسطایی و وضع محدودیت بر مردان و زنان و محروم ساختن آنان از آگاهی‌یابی از آخرین دستاوردهای بشری در عرصه‌های گوناگون، اقتصاد یک کشور را در وضع بهتری قرار دهید!
گذشته از این‌ها، نبود مکانیسم شفاف در زمینه استخراج و استفاده از منابع زیرزمینی و فقدان نهادهایی که بر نحوه هزینه پول‌های به دست آمده نظارت کند، مهم‌ترین مانع فرا‌راه استفاده درست و معقول از پول‌های به دست آمده از منابع یادشده به حساب می‌آید. نیجیریه یکی از کشورهایی است که دارای منابع سرشار نفتی است و نیز زمین پهناور حاصل‌خیز دارد، اما در عمل، ثروت‌های طبیعی نه‌تنها نتوانسته این کشور را از فقر و فلاکت نجات دهد، بلکه به تقویت اقتصاد مافیایی و فساد وحشت‌ناک اداری در سطوح مختلف دولتی منجر شده و همچنین به نحوی از انحا حضور ملیشه‌های تبهکار را در این کشور افزایش داده است. به قول نویسنده‌گان کتاب «چرا ملت‌ها شکست می‌خورند»، عقب‌مانده‌گی و پیش‌رفت اقتصادی کشورها در قدم اول در گرو حضور قدرت‌مند نهادهای هم‌افزاست. این در حالی است که طالبان با انحصار قدرت و مخالفت سرسخت با نهادهای دموکراتیک، به تضعیف و حتا نابودی نهادهایی که در گذشته فعالیت نیم‌بند داشت، همت گماشته‌اند.
بر‌اساس گزارش نهادهای معتبر بین‌المللی، طالبان تا کنون از بابت استخراج و فروش ثروت‌های طبیعی افغانستان، میلیاردها دالر عاید به دست آورده‌اند. با وجود این، تا هنوز هیچ تغییر محسوسی در وضع اقتصاد شهروندان به وجود نیامده است. اگر کمک‌هایی که امریکا و متحدانش به‌صورت هفته‌وار به افغانستان می‌فرستند نباشد، به احتمال زیاد اقتصاد به‌شدت ضعیف کشور به‌سرعت فرو‌ می‌پاشد. همین اکنون بیش از نیمی از جمعیت افغانستان وابسته به کمک‌های خارجی هستند و اگر این کمک‌ها صورت نگیرد، فاجعه‌ای انسانی رخ می‌دهد و شاید بعضی اشخاص از گرسنه‌گی تلف شوند. از قراین پیداست که طالبان از طریق فروش معادن و ذخایر زیرزمینی، به تقویت و تجهیز هرچه بیش‌تر نیروهای جنگی خود می‌پردازند و همچنین از این پول‌ها برای مصارف شخصی خود استفاده می‌کنند. برخورد طالبان با ثروتی که از طریق فروش ذخایر زیرزمینی یا از راه‌های دیگر به دست می‌آورند، شبیه این است که غنیمتی جنگی را در جنگ‌های قرون وسطا به چنگ آورده‌اند و از این‌ رو خود را ملزم به پاسخگویی نمی‌دانند. بی‌مناسبت نیست که در ادبیات این گروه، تصرف شهرهای گوناگون کشور را «فتح» می‌نامند و از همان اصطلاحاتی استفاده می‌کنند که در تعریف مناسبات بین امپراتوری‌ها در قرون وسطا رایج بوده است. طالبان با حکمرانی مدرن بیگانه هستند و با برخورد قرون وسطایی با سرمایه‌های ملی، شانس پیش‌رفت اقتصادی و توسعه انسانی در کشور را بیش‌تر از پیش کاهش می‌دهند. آن‌ها که تازه از کوه‌ها و روستاها به شهرها سرازیر شده‌اند و از سازوکار پیچیده اقتصاد سر درنمی‌آورند، گمان می‌کنند که با جمع‌آوری عشر و زکات و مالیات و اضافه‌ستانی از مردم می‌توان به شکوفایی اقتصادی دست یافت، حال آن‌که این کارها در زمان و مکان نامناسب نه‌تنها به بهبود اقتصاد یاری نمی‌رساند، بلکه به‌شدت به آن لطمه می‌زند. پیش‌رفت اقتصادی به برنامه‌ای همه‌جانبه و تحول و ترقی در زمینه‌های دیگر نیازمند است. یکی از کارهایی که پیش‌نیاز تحول اقتصادی است، شکوفا شدن نیروی خلاق در همه عرصه‌هاست.

معینیت مبارزه با مواد مخدر وزارت داخله بیش از سه تُن مواد مخدر جامد و ۲۲ هزار لیتر مواد مخدر مایع را امروز در ده‌سبز کابل به آتش کشید.
احمدالله احمدی رییس عمومی پولیس مبارزه با مواد مخدر می‌گوید که این حجم مواد مخدر پس از روی‌کارآمدن دوباره امارت اسلامی در کشور، از ولایت‌های زون مرکزی به‌شمول کابل جمع‌آوری شده و ۹ هزار نفر نیز در این پیوند بازداشت شده‌اند.
آقای احمدی در این باره گفت: «در حضور این هیأت، ۳۷۹ کیلوگرم تریاک حالا در حضور شما و بدست هیأت مذکور سوزانده می‌شود. ۶۳۵ کیلوگرم هیرویین هم ان‌شاءالله سوزانده می‌شود.»
از سویی هم، عبدالمتین قانع سخن‌گوی وزارت داخله می‌گوید که در حال حاضر کشت و تولید مواد مخدر در کشور به صفر رسیده؛ ولی محو کامل آن نیاز به همکاری کشورهای منطقه و جامعه جهانی دارد.
آقای قانع هم‌چنان از عدم همکاری جامعه جهانی در امر مبارزه با مواد مخدر در کشور انتقاد می‌کند.
سخن‌گوی وزارت داخله گفت: «با وجود این‌که تعهد کردند که همکاری می‌کنند، متاسفانه هیچ همکاری‌ای نبود. ولی امارت اسلامی افغانستان داروندار خود را و اکثر بودجه خود را، بودجه بعضی معادن را صرف این کرد که معتادین ختم شود و با این پدیده شوم کاملن جدی مبارزه صورت بگیرد.»
روح‌الله حبیبی رییس محکمه ابتدایی مواد مخدر گفت: «آن‌ها از پاکستان بار می‌کنند و در میدان هوایی ما گیر می‌آیند. در بندرهای پاکستان گیر نمی‌آیند، در میدان هوایی شان گیر نمی‌آیند، در میدان هوایی افغانستان که می‌آورند به خارج و به اروپا انتقال می‌دهند و دیگر کشورها امارت اسلامی را بدنام می‌سازند.»
پیش از این، برخی از کشورهای همسایه ادعا کرده بودند که هیچ‌کاهشی در قاچاق مواد مخدر صنعتی از افغانستان نیامده است.